رهاشده

می دانی؟ 

شاید بشود اینطور گفت که آدمهایی که رها می شوند 

و بازهم عاشق می مانند، 

احمق ترین آدمهای روی زمین اند.

آنهایی که تا جان ندهند، 

ول کن این عشقهای بر باد رفته نیستند.

عشق را در قابی می گذارند 

و بر دیوار آویزان می کنند 

و درد رها شدنشان را مثل نامه ای پشت قاب پنهان می کنند.

این آدمها تنها عشقشان را می بینند

و "تنها" عشقشان را می بینند.

(پگاه صنیعی)