جبران

از این تنهایی ها خدا قسمت کند که بنشینی، 

زانوها را بغل بگیری،

به کسی که نیست فکر کنی،

بعد ناگهان کسی از جایی دور بپرد وسط تنهایی ت 

و تعادلش را بهم بریزد.

دست به دل آغوشت بگذارد، 

موهایت را پریشان کند

و توی صورتت فریاد بکشد که آمده تا تمام اتفاقهای بد گذشته جبران شود.

تو بلندبلند بخندی 

و او بوسه اش را بگذارد وسط خنده هایت. 

گاهی زیادی که تنها می شوی،

دلت از این سرزده آمدنهای طولانی می خواهد.

(شیما سبحانی)