قانون زندگیمون

بیا قانون "دوستت دارم" را بین خودمان وضع کنیم:

صبحها تلفنت را بردار،

به عکسم خیره شو؛

طوری که انگار قرار است برای همیشه نباشم.

"صبحت بخیر" را طوری بگو که "عزیزم" ها و "جانم"هایش آزاد شود

و بریزد به رگهایم.

بگذار همین اول صبح تن من برایت بلرزد

و بترسم که مبادا روزی نباشی.

2 فنجان قهوه ساده را بگذارم روی میز

و دلم بلرزد برای شنیدن یک "دوستت دارم"

و تو نگاهت را بپاشی به فنجانهای قهوه و نگاه بیقرار من

دلم بخواهد که بگویی "دوستت دارم"

و تو به جای هر بار گفتنش،

100 بار با نگاهت قربان صدقه ام بروی

و من از فکر نداشتنت بمیرم 

و اسپند دود کنم.

بیا با همین قانون ساده کمی زندگی کنیم.

(شیما سبحانی)