همدم روز قیامت

من به بعضی چهره ها چون زود عادت می کنم

پیششان سر بر نمی آرم، رعایت می کنم

همچنانکه برگ خشکیده نماند بر درخت

مایه رنج تو باشم، رفع زحمت می کنم

این دهان باز و چشم بی تحرک را ببخش

آنقدر جذابیت داری که حیرت می کنم

کم اگر با دوستانم می نشینم، جرم توست

هر کسی را دوست دارم، در تو رؤیت می کنم

فکر کردی چیست موزون می کند شعر مرا؟

در قدم برداشتنهای  تو دقت می کنم

یک سلامم را اگر پاسخ بگویی، می روم

لذتش را با تمام شهر قسمت می کنم

ترک افیونی شبیه تو اگر چه مشکل است

روی دوش دیگران یک روز ترکت می کنم

توی دنیا هم نشد، برزخ که پیدا کردمت

می نشینم تا قیامت با تو صحبت می کنم

(کاظم بهمنی)