عاشقانه های حلق آویز
تا خرمنت نسوزد، تشویش ما ندانی
عاشقانه های حلق آویز
تا خرمنت نسوزد، تشویش ما ندانیکمی محبت لطفاً
زنها مثل گوشی موبایلند:
یک روز با باتری پر به زندگی شما می آیند.
رنگی و شاداب برایتان حرف می زنند،
طنازی می کنند،
هر کجا هر احتیاجی داشته باشید،
به میزان توانایی شان برایتان کم نمی گذارند
و تا آخرین نفسها همه جوره کنارتان هستند.
این زن همیشه مقاوم از یک جایی به بعد با رفتار و نهایتاً با کلام آلارم می دهد که به اندازه قبل انرژی ندارم.
می بینی که به شادابی قبل نیست
و رنگهایش کمرنگ شده.
با این حال باز هم در لحظات مهم کنارت است.
هی این کلافگی ها و بیرنگی هایش به تو هشدار می دهد که شارژش در حال تمام شدن است
و تو هی باور نمی کنی.
بالاخره یک شب می خوابی
و صبح روز بعد می بینی زن همیشه شاداب زندگی ات ساکت و خاموش شده.
زنها مثل گوشی موبایلند.
باید آنها را با یک "دوستت دارم"،
یک "دلم برایت تنگ شده"،
یک "می خواهم همیشه کنارت باشم"،
یک "امروز زیباتر شده ای"،
یک بوسه،
یک آغوش و یک محبت مداوم شارژ کرد؛
حتی پیش از آنکه شارژشان به مرز هشدار برسد.
11%...
شارژ لطفاً.
(آنا جمشیدی)
