دور خواهم شد

آری سهراب،

تو راست می گویی.

آسمان مال من است،

پنجره، عشق، زمین، دوست، هوا مال من است.

اما سهراب تو قضاوت کن.

بر دل سنگ زمین جای من است؟

من نمی دانم چرا این مردم دانه های دلشان پیدا نیست؟

تو کجایی سهراب؟

آب را گِل کردند.

چشمها را بستند

و چه با دل کردند.

صبر کن ای سهراب!

گفته بودی: قایقی خواهم ساخت،

خواهم انداخت به آب.

دور خواهم شد از این خاک غریب.

قایقت جا دارد؟

من هم از همهمه اهل زمین دلگیرم.

(؟)