تکیه گاه

زنی باش که تکیه گاه است که محکم است.
زنی باش که اگر یک روز از غم بارید،
فردا زیباترین لباسش را بپوشد،
لبخند بزند

و ادامه دهد.

عاشق باش.

لطیف باش،

اما مطمئن.
اینها که می گویند: او را برای پولش خواستم، برای ماشین مدل بالایش، برای خانه لوکسش، فاتحه خوشبختی را باید بخوانند.
زن بودن بی نیاز بودن است.
زن باید عشق باشد،
اطمینان باشد.
باید بشود در چشمان یک زن نگاه کرد
و تمام دل نگرانی ها را به یک باره دور ریخت.
باید بشود در آغوش یک زن خستگی ها را فراموش کرد.
اینکه گاهی دختربچه می شود،
لوس می شود،

ناز می کند،

اینکه گاهی از مردش می پرسد: دوستم داری؟
باید از زنانگی اش باشد.
زنی باش که اگر روزی تو را نفهمیدند،
سرت را بالا بگیری،
محکم لبخند بزنی
و مطمئن باشی مرد می خواهد تو را فهمیدن.
(عادل دانتیسم)