ضربان

آنچه از عشق کشیدیم نیاید به زبان

گرچه با خاطره ای حرف تو آمد به میان

نام تو ذکر مدام است به ذرات تنم

دل و جان نیز ز تکرار تو دارد ضربان

چشمه جوشید که: از کوه جدا خواهی شد

گر چه دریاست سر انجام رهت، رود روان!

حاصل روز و شب من به نگاهت بسته ست

پلک برهم نزن ای عشق! نه این ماند و نه آن

خوش تر از مستی می، سرخی لبهای تو بود

آنچه بسیار نگفتیم برای دگران

(مهدی مظاهری)