این زمستان

مرد مغرور دوست داشتنی ام!

این زمستان،

این سوز دلچسب

و این هوای نوبرانه تنها کنار تو با یک فنجان چای گرم می چسبد 

که بنشینیم کنار شومینه

و از پشت پنجره هوای زمستان را تماشا کنیم.

تو برایم مولانا بخوانی:

 "ای که در باغ رخش ره بردی

گل تازه به زمستان بستان"

من وجودم لبریز شود از تو.

آسمان ذوق کند.

برف ببارد.

ما بوسه بکاریم

و دنیا بالای سقف خانه ای که آدمهایش ماییم، 

آهنگ عشق بنوازد. 

ما برقصیم

و یکی شویم در آغوش هم.

(زهرا مصلح)