من چیز زیادی نمی خواهم،
کافی ست تو بهانه ای بشوی در دستم که بزنم به زخمهای زندگی تا لبخند جان دوباره ای بگیرد
و غمها رهگذر شوند.
همین و بس.
(حامد رجب پور)