نیازمندیم به لحظاتی بکر که به تمام عمرمان بیارزد؛
به لحظاتی در اغمای آغوش پرمحبت کسی،
به آنجا که از رسیدنها پُر است
و دغدغه از دست دادن نیست،
آنجا که دوست داشتنهای بی هوا با نگاه و آغوش و بوسه تزریق می شوند،
جایی که "فاصله" تعریف نمی شود؛
ماندنی اگر هست، "دلی ست"
و رفتنی اگر، رفتن بی فاصله و دوری.
نیازمندیم به کسانی که گرم می دارند دل را به خود،
و برداشتشان از عشق و دوست داشتن منفعت نیست.
نیازمندیم به آنها که می شتابند به سوی ما به قصد ماندن؛
آنجاست که می شود عاشق بود
و عاشق ماند.
(زهرا سرکارراه)