گذشته جاری است.
گذشته شهری است پر از تلاطم.
بودنها با لحظه هایی که تمام نمی شوند،
با آدمهایی که پیر نمی شوند،
با عبور هایی که دائم تکرار می شوند،
با کودکانی که بزرگ نمی شوند،
با بزرگهایی که هرگز از پیش ما نمی روند.
آه،
گذشته شهری است آرام و امن،
با خیابانهایی جوان،
با کوچه هایی کودکانه،
با خانه هایی یکدست و صمیمی،
با ساکنینی که هر صبح به تو لبخند می زنند
داشتنهایی همیشگی،
لذتهایی ماندنی.
آری،
گذشته زنده است
و هنوز از آسمانش باران تازگی می بارد.
آنها هنوز به همان زیبایی زندگی می کنند.
(فریبا سعادت)