راه

راهی که می رویم، انتهایش بن بستهاست

سری که درد می کند برای جنون، آخر بر سر دارهاست

هر چه داری بر سر این راه مگذار

که تو می مانی و غمی که بی انتهاست

مانند حلاج که فریاد زد انالحق، تو اگر بگویی عشق

فردا جسم و جانت در وسط آتشهاست

هر چه بیشتر بجویی راه بلاخیز عشق را

کمتر می یابی و فرو می روی در عمق داستانها

شرط اول برای عاشقی، دیوانگی ست

هر چه بیشتر دیوانه باشی، در تو غرق می شوند انسانها

(سعید اردلان)